یا منور النور

 

(( اَلسلامُ علیکِ یا ممتحنهُ اِمتحنکَ اَلذی خَلَقکِ قَبلَ اَن یَخلقکِ ))

 

سلام بر تو! ای بانوی امتحان شده، تو را آزمود آن خدایی که تو را آفرید، پیش از آنکه تو را بیافریند.

سلام حضرت مادر(س) ! ای طلیعه ی عشق و ایثار! ای حجت امامان راستین!

ای خیر فراوان! ای چراغ هدایت!

آن هنگام که آمدی ، نه زمین گنجایش وجود آسمانیت را داشت و نه مردمانش.

آن شد که ساره و آسیه و مریم و کلثوم خواهر موسی از بهشت برای آمدنت نزول کردند که البته چنین نزولی صعود بود.

و تو بر دامن پاک خدیجه ، پا به زمین نهادی و همان به ، که در لحظه ی اول نگاه زیبایت به سیمای زشت زنان قریش نیفتاد.

از آن روزهای آمدنت گذشت و روحی تازه در کالبد زمین دمیده شد و آمدنت شروع انقلابی جاوید بود.

9 سال بیشتر نداشتی که به مدینه رهسپار گشتی ودر همان اثنا به همسریِ مردی از جنس نور درآمدی ؛ که ازدواج نور با نور می شود ، نورٌ علی نور، و می توان گفت: علاوه بر کوثر ، تو! مصداق سوره ی نور نیز بوده ای و تو! مشکات بودی و تو! پرتو افکندی بر جهانیان و راحیل نور گشتی.

وجود ناب و کبریاییت از 4 جهت مایه ی مباهات عالمیان بود.

مادر پیامبر، دختر پیامبر، همسر امامت، مادر امامت.

 مادر پیامبر نام نهاده شدی زیرا پیامبر با استشمام دختر فاضله اش بهشت را می بویید و با مددهای رأفتانه ات به یاد مادر خویش می افتاد.

و همسری و تزویجت با علی(ع) که حاصلش 11 امام از تبار نور بود.

و چه نیکو همسری، که آنچنان در مقام همسریت ظاهر گشتی که همسرت، امام زمانت، با دیدن رویت و استشمام بویت به آرامش حلاوت آمیزی می رسید.

و چه نیکو مادری، که فرزندانت در آغوشت محیط نور می گشتند.

و آن امامان نور پرتوی از تمام جلوه های اخلاقیت بودند . علی(ع) با عدلش که تو خود عدل تمام بودی و عقیده ات این بود که عدل ، قلب ها را به هم معطوف می سازد.

و امام حسن(ع) با صبرش که تو خود در صبوری زبانزد عالمیان بودی و همچنان...

و امام حسین(ع) با ایثارش که تو خود آینه ی تمام نمای از خود گذشتن بودی...

و سجاد(ع) با سجده های طولانی اش  که تو جلوه ی ویژه ای از نور بودی و آن روز که تا صبح می گریستی و همسایگانت را دعا می کردی و می فرمودی:

 « الجار ثُمَ الدٌار » .

و تمام آیه ،آیه ی رحمانی قرآن مصداق وجود تو بود.

و هم اکنون نیامده کسی که بر تو پیشی گیرد و عاشقی را به غایت رساند.

خوشا به حال تمام نِسوان و بانوان عالم که تو،اسوه ی آنانی.

(((عبدالعاصی)))