کسوف عشق

 یا کریم

یا کریم های قلبم را به اقلیم کریمانه ات پرواز داده ام و بی شکیب تا شیواترین مکان ها رسیده ام

... تله تله خاک، و نغمه نغمه فریاد

پاگیر آستان قدسیت گشته ام ، اگر چه خاکیست  اما به وجودم نزدیکتر است ، که جسمم از خاک است و روحم از افلاک

 تا بال های شکسته ام به خاک مزار شما نیاساید روحم به افلاک نمی رسد

 ای کریمی ! که بی منت هبه میکنی و ای زیبایی که حُسن یوسفانه ات دل از دلبران ربوده است و دست دلبرکان بریده است

نه ! نه ! نه شما ، در زیباییتان خلاصه می شوید و نه در دلبریتان

... شما عاشقانه ترین سروده های هستی را سروده اید با صبرتان با عشق به مادرتان به

((( عبد عاصی )))